کامران رحیمی
تاریخ، داستان سیر مترقیانه به سوی آزادی است .
(ویکو فلسفه ی تاریخ)
تاریخ، محصول انسان است با تمام رویدادها، حوادث، فراز و نشیب ها و سانسورها. زیرا آن چه روی داده یا می دهد و یا آن چه به زعم، سلیقه و اعمال نظرها نوشته شده جملگی محصول فکر و سلیقه ی مورخ و متاثر از مراکز قدرت است به عبارت دیگر تاریخ نویسی ابزاری در دست فاتحان است که چگونه و به چه شیوه ای برگ های زرین را (؟) بنگارند.
خلأ تاریخ نویسی در میان کردها، به عامل عدم پایگاه قدرت، گویش معیار نوشتاری و فرهنگ شفاهی و ... برمی گردد بنابراین آن چه در مورد ما نوشته شده و در معتبرترین کتابخانه ها، انباشت گشته بنابر دلیل فوق، محصول و دستاوردی موهوم و مشکوک است و چندان محل اعتبار و استناد و اعتماد نیست مگر با موشکافی دقیق و نقد و بررسی عمیق.
باری بخش اعظم تاریخ ما، نگارش زندگینامه، لشکرکشی، فتح نامه، تشریفات عزل و نصب شاهان در قرون متمادی است. آن چه بدان کمتر اشاره شده تاریخ راستین مردمان این دیار است که مظلومانه برگ های زرین (؟) تاریخ نویسی ملوکانه را به نظاره نشسته اند.
البته عدم فرهنگ نوشتاری و مکتوبات منحصر به کردان و زاگرس نشینان نیست در مورد سایر ایرانیان نیز حکم به همین منوال است چه مورخان کمتر به تاریخ و سرگذشت مردم، حکیمان و نوابغ پرداخته اند. به عنوان نمونه امروزه زندگینامه، مدارج تحصیل، محل زیست و بالندگی، بزرگترین شاعران و گویندگان