هوشنگ رحمانی
خیزش ژینا و مقاومت مستمر دانشجویان در جریان این خیزش را میتوان نقطه پایانی بر چهار دهه سلطه ضد انقلاب فرهنگی حکومت اسلامی در دانشگاهها دانست.
طبق برآوردها، تاکنون ۱۳۷ دانشگاه در خیزش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» شرکت داشتهاند. هرچند حدود و نوع این مشارکت مشخص نیست، این رقم بیشک بالاترین سطح حضور دانشگاهها در روند تغییرات سیاسی در تاریخ ایران بوده است. افزون بر این جنبه کمّی، کیفیت و شدت حضور دانشگاهها نیز مثالزدنی است.
طوری که دانشگاهها و دانشجویان تا حالا در مقاومت در برابر نیروهای سرکوب از یک سو و در زنده نگهداشتن، پیش بردن و انتقال پیام خیزش «زن، زندگی، آزادی» عمل کردهاند، به راستی خیرهکننده بوده و بر کمتر کسی پوشیده مانده است. اما این مقاومت از کجا میآید؟
خلق مداوم آوا و نمای انقلاب
سهشنبه ۲۴ آبان، حوض دانشکده مدیریت دانشگاه تهران به رنگ خون درآمد. پیش از آن، در هفدهم آبان، دانشجویان دانشگاه فرهنگ و هنر سرودی متعلق به سال ۸۸ را بازسرایی و بازخوانی کردند؛ بازخوانیای به مراتب رادیکالتر از نسخه اصلی. از این بازسراییها زیاد میتوان سراغ کرد. در اوایل آبان ماه، دانشجویان موسیقی دانشگاه هنر