محمد علي فرقاني
اگر دموكراسي را به مفهوم عام، از عمدترين شاخصههاي جامعه مدني بدانيم، رسانهها و به ويژه مطبوعات، ناگزير در جايگاه يكي از اركان اصلي جامعه مدني مينشيند، چه مطبوعات، در فرهنگ سياسي نوين، خود يكي از اركان دموكراسي به شمار ميآيند. با اين تعبير وجود و فعاليت مطبوعات متكثر و متنوع در جامعه، بطوري كه بتوانند افكار و سليقههاي گوناگون را نمايندگي كنند و از حريم حقوق و آزاديهاي افراد و گروههاي اجتماعي، حراست و پاسداري نمايند و حق عمومي كسب اطلاعات و انتشار عقايد را تامين سازند، از يك سو از جمله مهمترين نمايانگرهاي وجود و پويايي جامعه مدني محسوب ميشود و از جانب ديگر به رشد، گسترش، تحكيم و تقويت جامعه مدني، ياري ميرساند. در جامعه مدني، اساسا ساخت رسانهاي، كثرتگرا و متنوع است. به عبارت ديگر در چنين جامعهاي، رسانهها و در راس آنها مطبوعات، صداهاي گوناگون را كه مبين خواستهها، نيازها، علايق