در اواخر دوران ریاستجمهوری حسن روحانی بود که تضاد میان «دیپلماسی» و «میدان» یا به عبارت دیگر جواد ظریف و قاسم سلیمانی همچون دو بردار به ظاهر متنافر درون دستگاه سیاسی جمهوری اسلامی برجسته شد تا شکافی ورای مکانیسمهای نهادینه شده حقوقی-سیاسی را نشان دهد؛ شکافی هرچند با پیوندهای محکم درونی.نشانههای مبنی بر وجود یک گسست مشابه در حلقه قدرت رهبران امارات اسلامی افغانستان، دستکم از زمان سقوط کابل در ۱۵ اوت ۲۰۲۱ به این سو قابل مشاهده است.
تاریخ افغانستان البته خود نمونههای جالبی از سربرآوردن «دو» درون «واحد» دارد: در سالهای ۱۹۷۸ تا ۱۹۹۲، وقتی قدرت در اختیاز حزب کمونیسم (حزب دموکراتیک خلق افغانستان) بود، دو شاخه آن یعنی خلق (که ماهیتی پشتون داشت) و پرچم (که گشودهتر و بیشتر فارسیزبان بود) چنان از هم فاصله