سعید پیوندی (جامعه شناس) 

^{از دین و تاریخ آن چه می‌دانیم، دانش و باورهای ما از کجا آمده‌اند و اعتبار آنچه می‌دانیم و یا آنچه که پیرامون دین به ما گفته شده و می‌شود تا چه‌اندازه است؟ رابطه میان باورهای دینی و شناخت تجربی و علمی‌چیست؟ چرا و چگونه این باورها نزد بسیاری حقیقت یگانه و مقدس به شمار می‌روند، تعصب و «غیرت» دینی را سبب می‌شوند و دینداران نباید درباره آنها چند و چون کنند؟ چرا ادیان بزرگ یکتاپرست با وجود تکیه بر کتاب مقدس یگانه خود روایت‌ها و گرایش‌های بسیار متفاوت را در درون خود جا می‌دهند؟ اگر روایت‌های دینی وجه قدسی دارند چگونه می‌توان تنش تاریخی و درگیری‌های گاه خونین میان گرایش‌های درون یک دین را توضیح داد؟ در جنگ و نزاع بی پایان میان گرایش‌های دینی چه کسی نماینده حقیقت دینی است و چه کسی بر اصالت و مشروعیت آن مهر راستی و درستی می‌زند؟}

^{اگر در کشورهای با سنت تمدنی مسیحی از دو قرن پیش به این‌سو افکار عمومی‌ با نظریه‌های سنجشگرانه و کند و کاو درباره دین و مسائل دینی خو گرفته‌اند و در دانشگاه‌ها پژوهش‌های مستقل بروی تاریخ، فلسفه و جامعه شناسی دین امری رایج است، در کشورهای مسلمان نشین چون و چرا کردن درباره اسلام و تاریخ و روایت‌های آن کار چندان آسانی نیست و چماق تکفیر،}

فرد پطروسیان

^{«آلمان حتی در کشتارهای صد و یک سال پیش [ارمنی‌ها] نقش داشت. مشاوران نظامی امپراطوری آلمان، از عثمانی‌ها پشتیبانی کردند و حتی در کنار آنها جنگیدند. ما [آلمان‌ها] متهم به همدستی هستیم و باید این را قبول کنیم.»} این سخنان جم اوزدمیر، نماینده ترک‌تبار پارلمان آلمان و رهبر حزب سبز آلمان، در مورد تصویب طرحی است که به موجب آن از این پس در کشور آلمان کشتار ارمنی‌ها، «نسل‌کشی» نامیده می‌شود.

^{ترکیه با نسل‌کشی نامیدن کشتاری که از سال ۱۹۱۵ آغاز شد، مخالف است و می‌گوید آنهایی که کشته شدند، قربانیان جنگ داخلی و ناآرامی‌های مرتبط‌ با آن هستند.} پارلمان آلمان روز پنجشنبه، ۱۳ خردادماه،علیرغم فشار ترکیه، تقربیا با اتفاق آرا این طرح را تصویب کرد. بسیاری از نظامیان و سیاستمدارن آلمان، از متحد عثمانی خود حمایت بی‌چون و چرا کردند، در برخی موارد از نابودی ارمنی‌ها استقبال کرده، منتقدان را وادار به سکوت و گزارش‌های کشتار را سانسور کردند. با سانسور گزارش‌ها در مورد کشتار مسیحیان در سرزمین‌های امپراطوری عثمانی، کلیسای پروتستان آلمان نیز ترجیح داد از سیاست‌های حکومت پشتیبانی کند تا جان هزاران زن و کودک.

رضا تقی زاده

^{اظهارات روز چهارشنبه محمدجواد ظریف در مرکز تحقیقات استراتژیک استکهلم مبنی بر اینکه «ایران تصمیمی برای خروج نظامی از عراق ندارد» در اجرای سیاستی است که می‌تواند تا زمان سقوط داعش در عراق ادامه یافته و در صورت ضرورت به افزایش ابعاد حضور نظامی ایران در عراق منجر شود؛ تحولی که عربستان، همسایه دیگر ایران، تحمل آن را در مرزهای خود دشوار می‌بیند.} رفتارهای برون‌مرزی جمهوری اسلامی اگر چه متأثر از گرایش‌های عقیدتی و رقابت‌های شیعه-سنی است، سیاست حمایت از یکپارچگی جغرافیایی عراق و دفاع نظامی پیشگیرانه برای حفظ دولت مرکزی آن کشور در بغداد را می‌توان نتیجه وجود محاسبات عملگرایانه در مناسبات خارجی و محاسبات امنیتی ایران خواند. مشارکت ایران در عملیات نظامی فلوجه با هدف بزرگتر مقابله نهایی با حضور داعش در عراق و باز پس گرفتن موصل از «دولت اسلامی عراق و شامات» (داعش) صورت می‌گیرد.

^{با وجود بزرگنمایی تهدیدهای امنیتی داعش علیه مرزهای غربی ایران از سوی جمهوری اسلامی، تداوم ناآرامی و جنگ و گریز داخلی در عراق و نزدیکی مرزهای غربی ایران، مطابق با قاعده‌ای شناخته شده، می‌تواند به رخنه ناآرامی در درون مرزهای ایران منجر شود؛ وضعیتی که طالبان و همچنین گروه‌های مانند «جندالله» و «جیش العدل» قادرند در شرق کشور و مرزهای مشترک با افغانستان و پاکستان ایجاد کنند.}

وحید وحدت حق

آیا شهروندان متدین و بی‌دین می‌توانند حقوق یکسان در یک کشور داشته باشند؟ از دید یورگن هابرماس می‌شود به این سئوال جواب مثبت داد، به شرطی که مقامات حکومتی کشور و شهروندان اصول دموکراتیک را مراعات کنند. البته مقامات حکومتی کشور می‌بایست نسبت به عقیده و بیان شهروندان موضع بی‌طرفانه داشته باشند و از آزادی‌هایی مانند آزادی بیان و آزادی قلم صیانت کنند.

^{با وجودیکه پروژه جوامع سکولار اروپا در مقایسه با وضع فرهنگی سیاسی جهان شاید استثنایی باشد، ولی هابرماس تاکید می‌کند که تز سکولاریسم در سطح جهانی مدافعان زیادی دارد.} این جامعه‌شناس و فیلسوف آلمانی پافشاری می‌کند که برای درک اینطور مسائل می‌بایست بین فرآیند سکولاریزه شدن و مدرنیزه شدن یک جامعه فرق گذاشت. واقعیت این است که شکی نیست که شهروندان متدین هم قادر هستند در راس جنبش نوسازی جامعه قرار بگیرند و به نوعی نقش سرنیزه و نوک پیکان مدرنیسم را بازی کنند. البته دینداری یک مسئله فردی در جوامع مدرن است نه وظیفه دولتی و مقامات حکومتی کشور. 

حسین آرین (کارشناس نظامی)

^{به گزارش خبرگزاری تسنیم، حسین دهقان، وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، پنجشنبه ۶ خرداد گفت تقاضا برای خرید سلاح‌های ساخت ایران زیاد است و محصولات صنایع نظامی کشور دارای ظرفیت صادرات به بازارهای خارجی‌اند.} حسین دهقان که در مراسم رونمایی از خطوط تولید فیوزهای مختلف برای موشک، راکت و بمب‌های ۲۵۰ تا ۵۰۰ پوندی شرکت کرده بود، تصریح کرد ماشین‌آلات به‌کار رفته برای تولید قطعات این سلاح‌ها بومی‌اند و بهره‌گیری صنایع دفاعی از فناوری جدید برای تولید سلاح‌ها، کارایی آنها را به‌طور قابل ملاحظه‌ای افزایش داده است.

^{این سخنان و اظهارات متعدد و جور واجور فرماندهان، افسران بلند پایه و روسای سازمان‌های جهاد خودکفایی نیروهای ارتش و سپاه در سال‌های اخیر، به مناسبت‌های گوناگون مبنی بر بی نیازی به خارج و خودکفایی تسلیحاتی جمهوری اسلامی و یا خودکفایی در بسیاری از بخش‌های تسلیحاتی، پرسش‌هایی را مطرح می‌کند از جمله اینکه صنایع دفاعی جمهوری اسلامی}

مجید محمدی

^{جریان موسوم به اصلاح‌طلب در ایران به نحو جزمی و غیر تجربی بر این باور است که حکومت جمهوری اسلامی اصلاح پذیر است حتی اگر بارها خلاف آن اثبات شده باشد. بیش از دو دهه است این برنهاده به آزمایش گذاشته شده و نتیجه‌ای حاصل نشده است. همه‌ی نهادهای انتصابی، دیوانسالاری دینی و نهادهای امنیتی و نظامی بر این نکته اصرار دارند که نیازی به اصلاح نیست، ایران یک نظام مردم سالار و آزاد و الهی و قدسی است و حتی اصلاح را توطئه‌ی خارجی می دانند ولی گروهی معتقدند که اصلاح علی رغم قدرت مطلقه‌ی دشمنان اصلاح ممکن است. این دگماتیسم که در عرصه‌ی عمل هیچ نشانه‌ای برای حقیقت آن دیده نمی شود سه نتیجه برای گروه‌های موسوم به اصلاح طلب در بر داشته است:}

^{۱) اصلاح طلب خواندن خود علی رغم کنار گذاشتن همه‌ی مطالبات اصلاح طلبانه‌ی نسل اول و عدم طرح هر گونه انتقاد از روال‌ها و سیاست‌های جاری؛ در انتخابات ۹۲ و ۹۴ گروه‌های موسوم به اصلاح طلب هیچ برنامه‌ای برای اصلاح وضع موجود عرضه نکردند و تنها در پشت نامی که افرادی دیگر در دهه‌ی هفتاد خورشیدی بر خود گذاشتند سنگر گرفتند؛}

فریدون خاوند (تحلیلگر اقتصادی)

^{باراک اوباما سومین رییس جمهوری آمریکا است که از بعد از پایان جنگ ویتنام در سال ۱۹۷۵ تاکنون، در آخرین هفته ماه مه، از این کشور آسیایی دیدن کرد. پیش از او بیل کلینتون و جرج دبلیو بوش زمینه‌های آشتی میان دو دشمن قدیمی را فراهم آورده بودند.} در عوض آنچه در دیدار اوباما به عنوان یک نوآوری بزرگ مورد توجه قرار گرفت، تصمیم او بود به پایان دادن تحریم فروش اسلحه آمریکایی به ویتنام. می توان گفت که با این تصمیم تاریخی، دو کشور آخرین بقایای کینه‌های بر جای مانده از یک تراژدی بزرگ را بعد از چهل و یک سال به دور ریختند و در راه عادی سازی روابط میان خود تا پایان پیش رفتند.

^{تنها کسانی که با رویداد‌های خونین ویتنام در دهه ۱۹۶۰ و نیمه اول دهه ۱۹۷۰ میلادی آشنا باشند، می توانند اهمیت این تصمیم تاریخی واشنگتن را درک کنند. آیا اسلحه آمریکایی که در یک جنگ مرگبار کمونیست‌های ویتنامی را نشان گرفته بود، از این پس آزادانه و در قالب داد و ستد‌های عادی بین المللی در اختیار حریف دیرینه قرار خواهد گرفت؟}

عباس جوادی

^{هفته پیش حزب عدالت و توسعه، حزب حاکم ترکیه، یک کنگره فوق‌العاده برگزار کرد که تنها یک هدف را دنبال می‌کرد و آن، انتخاب بن علی یلدریم یکی از دوستان نزدیک رجب طیب اردوغان، به دبیرکلی این حزب و در نتیجه مقام نخست وزیری بود.} احمد داوود اوغلو دبیرکل قبلی حزب و نخست وزیر اوایل ماه مه و از قرار معلوم به خاطر انتقاد از تغییر نظام حکومتی ترکیه به یک سیستم ریاست جمهوری از مقام خود استعفا داد. عبدالله گل رئیس جمهور پیشین و بولنت آرینج رئیس قبلی پارلمان، که هر دو از «دوستان قدیمی» آقای اردوغان بودند، به همین ترتیب کنار زده شدند. آنها بخشی از یک جناح معتدل‌تر حزب هستند که با وجود انتقاد از وضعیت فعلی هیچگاه دست به شورش نمی‌زنند. در نتیجه در حال حاضر فقط یک نفر تمامی تصمیمات مهم را می‌گیرد.

^{آقای یلدریم، نخست وزیر جدید، در سخنان خود در کنگره حزبی گفت: «رهبر حزب عدالت و توسعه رئیس جمهور عالیقدر ما رجب طیب اردوغان بوده و خواهد بود.» به گفته آقای یلدریم مهم‌ترین وظیفه او اکنون تثبیت نظام حکومتی ریاست جمهوری از طریق تغییر قانون اساسی و تأیید آن در یک همه‌پرسی است.}

فریدون خاوند (تحلیلگر اقتصادی)

^{هند، که نخست‌وزیرش نارندرا مؤدی یکشنبه دوم خردادماه وارد تهران شد، در زمره قدرت‌های نوظهوری است که طی دو دهه گذشته توانسته‌اند از لحاظ تولید ناخالص داخلی در جمع ده اقتصاد برتر جهان جای بگیرند. این کشور بزرگ آسیایی از آغاز دهه دو هزار میلادی یکی از چهار عضو گروه معروف «بریک» است، نو واژه‌ای که یکی از اقتصاددانان موسسه آمریکایی گلدمن ساکس با استفاده از سرنام انگلیسی چهار کشور برزیل، روسیه، هند و چین ابداع کرد.}

^{شور و شوق نخستین درباره اوجگیری گروه «بریک» در اقتصاد جهانی البته بی‌پایه نبود. طی پانزده سال گذشته، تولید ناخالص داخلی چهار کشور عضو این گروه بیش از شش برابر شد و نقش آنها در بازرگانی بین‌المللی به‌گونه‌ای چشمگیر رو به اوجگیری گذاشت. با این حال از یکی دو سال پیش، نو واژه «بریک» نیز همچون بسیاری دیگر از نو واژه‌ها به‌تدریج به فراموشی سپرده می‌شود، از جمله به دلیل شکافی که از لحاظ پویایی اقتصادی و بازرگانی در جمع چهار عضو به وجود آمده است.}

وحید وحدت حق 

^{این متن ابتدای رشته مقاله‌هایی در باب نظرات جامعه‌شناسان، اقتصاددانان و دانشمندان علوم سیاسی مشهور قرن بیستم و بیست و یکم در مورد تئوری‌های دموکراسی مدرن است.} شاید وقایع تاریخی و مقوله‌های نظری مختصر که در این مقالات مطرح می‌شوند مانند آینه‌ای برای فارسی‌زبانان باشد که خود بتوانند برداشتی بهتر از رویدادهای تاریخی در کشور ایران نیز به‌دست آورند. این سریال با معرفی چند نظریه از ماکس وبر در مورد دموکراسی شروع می‌شود.

^{ماکس وبر بیشتر از جنبه تحلیل‌هایش در باب حاکمیت‌های سنتی شناخته شده است، ولی اینکه او فراتر از تحلیل سیستم‌های تاریخی، خود مدافع یک نوع سیستم دموکراتیک مدرن بود، غالباً به فراموشی سپرده می‌شود.}

^{ماکس وبر (۴/۲۱/۱۸۶۴ - ۶/۱۴/۱۹۲۰) جامعه‌شناس و اقتصاددان مشهور آلمانی بود که به علوم سیاسی امروز تأثیر بسزایی گذاشت. نمی‌شود نفی کرد که او میهن‌پرست و ناسیونالیست بود و به کوشش دولت وقت آلمان برای کسب قدرت جهانی هم به خوبی واقف بود. هدف وبر به ویژه پس از پایان جنگ جهانی اول یعنی از سال ۱۹۱۸ به بعد، این بود که ضعف سیاست‌های دولت آلمان و دلایل سقوط دولت پادشاهی آلمان را نشان بدهد. دولت پادشاهی آلمان در ۹ نوامبر ۱۹۱۸ با پایان جنگ جهانی اول که ۱۵ میلیون کشته به ارمغان آورد، منحل شد.}