احمد علوی
به دنبال توافق هسته‌ای ایران و غرب، انتظار برخی از گروه‌های اجتماعی برای گسترش رابطه میان ایران و کشورهای غربی قوت گرفته است. در مقابل اما، گروه دیگری اما از گشایش دیپلماتیک ناخشنود بوده و آن را به مثابه نوعی تهدید برای منافعشان تلقی می‌کنند. شماری حتی برای فهم رفتار هیات‌های غربی به تئوری توطئه متوسل شده تا «اهداف پنهان» آنها را کشف کنند. گویا با رفت و آمد بازرگانان و دولتمردان غربی آب به خوابگه مورچگان افتاده است و خواب خوش برخی را به هم زده است. نشانه‌های این احساس خطر را می‌توان در اظهارات برخی از مقامات و مسئولان اعم از بازرگانان و نظامیان و روحانیان دید. مثلاً اسدالله عسگر اولادی رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین که خود از فعالان عرصه بازار و صادرات است گفت: «واقعاً من نمی‌دانم که این گروه‌ها هدف اصلی‌شان از آمد و رفت‌ها چیست. ۱۶۰ نفر از اتریش آمدند، چه شد؟ چه کردند؟ کدام قرارداد جدی را روی کاغذ آوردند». او همچنین افزود: «این سرمایه‌گذاران نمی‌آیند که در ایران سرمایه‌گذاری کنند، می‌آیند که
