محمد آل شیخ
جهان امروز یک جهان مدنی است، منافع ملتها، امنیت و رفاهشان در پذیرفتن و نپذیرفتن هر چیزی معیار است. ایران امروز دولتی کاملا انقلابی و کهنوتی است، زیرا که به مانند کشورهای اروپا در قرون وسطی تاریک، یک مقام دینی در راس قدرت در این کشور است. سوال این است که چه میشود اگر ایران به یک حکومت مدنی تبدیل شده و افراد با تخصصهای دنیوی و نه با تخصص دینی در آن حکومت کنند و تصمیمات این کشور براساس منافع شهروندان ایران اتخاذ شود.
در این صورت همه چیز تغییر خواهد کرد و پرداختن به ایدئولوژی دینی در اولویت نخواهد بود، بلکه توسعه و خدمات در همه حوزهها اولویت خواهد داشت و به ویژه آنکه ایران در طول تاریخش کشوری توریستی بود و میتوان گفت که در ایران پتانسیلهایی در حوزه آثار کهن و توریستی وجود دارد که میتواند درآمد این کشور در این حوزه را بیش از درآمد نفت و گاز کند. علاوه بر این موضوع، توریسم میتواند فرصتهای شغلی کافی برای کاهش بیکاری روزافزون میان جوانان ایرانی که نرخ آن هر ساله بیشتر میشود، را ایجاد کند.
در چنین وضعیتی سرمایههای خارجی و به ویژه سرمایههای خلیجی به ایران سرازیر خواهند شد تا ایران از آنها استفاده کند. هر کس ایران را در دوران شاه و پیش از آنکه دینمداران در راس حکومت قرار گیرند، دیده باشد، آنچه درباره آن سخن میگویم را درک میکند.
مقامهای دینی برای انسانها به اندازه ایدئولوژی که دعوت به آن میکنند و فعالیت در خارج برای انتشار آن را به اولویت مطلق خود تبدیل کردهاند، ارزش نمینهد و عنوان