از آن زمان که کارگران آمریکایی به خیابان ها آمدند و خواهان کاهش ساعات کار شدند، 131 سال میگذرد، سالهایی کە کارگران برای رسیدن به حداقل حقوق و امتیازهای کاری و رفاهی، تاریخشان را با خون‌های خود نوشتند، تا شاید روزی هیچ کارگری استثمار نشود. اما ما در شرایطی به پیشواز روز جهانی کارگر میرویم، که دید دولت نسبت بە تشکل‌ها و سازمان‌های کارگری دیدی امنیتی است، تا آنجا که در طول چند سال گذشته (تا٢سال کە کارگران از مجوز برگزاری راهپیمایی برخوردار شدند)، هیچ مجوزی برای برگزاری راهپیمایی روز جهانی کارگر صادر نشده است، این در حالی است که طبق اصل 27 قانون اساسی جمهوری اسلامی، تشکيل اجتماعات و راهپيمايی‌ها بدون حمل سلاح، به شرط آنکه مخل به مبانی اسلامی و امنیت ملی نباشند، آزاد است. با اینحال ناامنی شغلی، حقوق معوقه و دستمزد پایین کماکان ادامە دارند، و درخواست حق ایجاد آزادانه
