چنگیز چاندار/ المنیتور
هرچند کە انگیزەهای پشت اقدامات اخیر اردوغان در مصالحە با کشورهای منطقە سوال برانگیز باشند، اما شکی در این وجود ندارد کە این کارها میبایستی کە انجام میگرفتند.
برگردان از انگلیسی: یاسر گلی
سبرینا تاورنیز، گزارشگر نیویورک تایمز در پنجم جولای مطلبی با این تیتر نوشت "اردوغان دشمنان جدیدی بوجود آورد و دوستان قدیمی خود را نا امید کرد" و اضافە میکند کە اردوغان " در این چند هفتە بە تنهایی بە سمت معاملە صلح با روسیە، پس از سرنگون کردن هواپیمای جت روسی، و معاملەای مشابە با اسرائیل پس از کشتە شدن چندین فعال ترک در کشتی حامل کمکهای انسان دوستانە بە غزە در سال ٢٠١٠ پیش رفتە است." سبرینا دربارە این موضوع بە من گفت کە "فکر میکنم اینها شاخصهایی باشند برای اینکه نشان دهند آنها [دولتمداران ترک] چقدر نا امید هستند."
بە هر حال انگیزەها و دلائل پشت این اقدامات ترکیە هر چە باشند، این اقدامات لازم و ضروری بودند. این کارها بە بقای سیاست اردوغان کمک میرسانند و نشان میدهند کە راە حل نە از یک تعصب ایدئولوژیک بلکە از یک سیاست عملگرایانە برمیخیزد. و چنین مسالەای باید بە عنوان یک سرمایە با ارزش برای هر سیاستمداری قلمداد شود.
بعد از حرکت ترکیە بە سمت توافق با اسرائیل و روسیە، حالا نشانەهایی برای اقدامات مشابهی با مصر و سوریە نیز وجود دارند. شعبان دیشلی، معاون ریاست آکپارتی اشارە کردە است کە ترکیە ممکن است روابط خود را با هر دو کشور مذبور از سر بگیرد.
میانجیگری عربستان سعودی میان آنکارا و قاهرە در این مدت از کسی پوشیدە نیست،