مهرداد لقمانی و رامین جهانبگلو
انتشار منشور شهروندی از سوی آقای روحانی و همفکران ایشان نشان از گام نهادن در راهی است که میتواند به گسترش گفتوگو میان حکومت ایران و منتقدان آن بینجامد. نفس تایید حقوق شهروندی و نیاز به مشارکت شهروندان در سرنوشت آتی جامعه میتواند گامی به جلو تلقی شود. وارد شدن به عرصه گفتوگو و پذیرش حق شهروندی خود میتواند آغاز و بهانهای باشد برای آگاهی شهروندان ایرانی نسبت به حقوق خود و سنجیدن وضعیت موجود با آن چه تاکنون از آنان دریغ شده است. صرف نظر از انگیزه و هدف نگارندگان این متن، اقرار به اصالت فرد و تاکید بر موثر دانستن آن در اداره امور خود شرط نخست برای زمینی کردن قدرت و زدودن قدسیت از سیاست است. محور قرار دادن شخص در جامعه در برابر دیدگاه توده و امت، و قائل بودن او به حقوق شهروندی زمینه را برای تعامل مدنی در جهت اصلاح قانون اساسی باز میکند. ولی پرسش اصلی اینجا این است که چگونه میتوان پتانسیلهای یک جامعه را بارور، تعامل و گفتوگو را رواج و همدلی