حسین آرین (کارشناس نظامی) 

دست يابی ايران به سلاح هسته ای قطعی و مسلم نيست و بهمين جهت آمريکا با پی گيری سياست دو سويه "تحريم" و "ديپلماسی" در قبال تهران اميد دارد که با مسدود کردن راههای توسعه برنامه هسته ای ايران، اين کشوررا از دست يابی به سلاح هسته ای باز دارد. در اين رابطه، موسسه تحقيقاتی "رند" آمريکا به تازگی گزارش جامعی تحت عنوان" ايران پس از بمب [هسته ای] " انتشار داده است، البته با اين پيش فرض که جمهوری اسلامی در سالهای آينده پنج تا ده سلاح هسته ای خواهد داشت و ديگراينکه اسرائيل و آمريکا به ايران حمله نخواهند کرد. اين گزارش ۵۰ صفحه ای سياست و رفتار تهران را در چنين فضائی ترسيم کرده است.  گزارش مذکور با اشاره به اينکه هيچ ضمانتی برای موفقيت سياست دو سويه آمريکا وجود ندارد، ميگويد: حمله يک جانبه اسرائيل يا آمريکا

میترا فرهمند (اسرائیل)

روزنامه تايمز بريتانيا شنبه هجدهم مه، بيست و هشتم ارديبهشت، به نقل از بلندپايگان رسمی اسرائيل گزارش داده است که اسرائيل بقای بشار اسد را بر احتمال تسلط افراطی های اسلامی بر سوريه ترجيح می دهد. مقامات رسمی اسرائيلی به تايمز گفته اند برای کشورشان کنار آمدن با «شيطانی که ما او را می شناسيم، بهتر از آغاز دورانی است که سوريه زير تسلط عوامل افراطی قرار گيرد». اين مقامات اسرائيلی، از جمله عوامل اطلاعاتی ارتش اسرائيل در شمال اين کشور به تايمز بريتانيا افزوده اند، «سقوط اسد سوريه را به کام هرج و مرج خواهد برد و اين همسايه اسرائيل را به جولانگاهی برای حضور نيروهای افراطی از سراسر دنيای عرب مبدل خواهد کرد». از آغاز جنگ داخلی سوريه در مارس ۲۰۱۱، اهود باراک وزيردفاع پيشين اسرائيل مرتب

 حميد دباشی 

مقدمه (۱): ادوارد سعيد در کتاب شرق‌شناسی به بررسی چند و چون گفتمان فلسفی ـ اجتماعی غرب درباره شرق (و به طور خاص اسلام ) پرداخته است. او در پروژه اش که به نظريه پسا استعمارگرايی شناخته می شود تلاش کرده است تا ثابت کند که قسمت عمده تحقيقات غربی درباره شرق، ريشه در گونه‌ای پيشداوری و قوم‌مداری دارد. به تعبير او از قرن هجدهم و با ظهور فلسفه روشن‌گری، گفتمان مسلط غربی بر پايه اين پيشداوری بنا شده که فرهنگ غرب دارای ماهيتی استعلايی و ساير فرهنگ‌ها به نسبت دوری از محور غرب در حاشيه تمدن امروزی قرار می‌گيرند. شرق‌شناسی رهيافتی است اروپامحور که به دنبال بازسازی مفهوم شرق از لحاظ وجودی، معرفتی، ارزشی و هنری و سرانجام بسط و گسترش سلطه بر اين حوزه‌ها است. نوشته جنجال برانگيز حميد دباشی استاد

حسین آرین (کارشناس نظامی) 

از ششم بهمن ۱۳۸۹ که آتش درگیری در سوریه زبانه کشید، جمهوری اسلامی در کنار رژیم بشار اسد ایستاده است. مقام‌های ایران حوادث جاری در سوریه را نقشه حیله‌گرانه آمریکا و هم‌پیمانان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ایش می‌دانند که با هدف جدا کردن بند بند بلوک مقاومت تهران و دمشق در برابر «رژیم صهیونیستی» دنبال می‌شود. موضع رسمی تهران دفاع از دمشق است و در این رابطه جمهوری اسلامی با کوشش‌های گسترده و پرهزینه‌ای سعی دارد تا بشار اسد را تا هر زمان که امکان‌پذیر باشد، بر سر قدرت نگاه دارد. به موازات این جمهوری اسلامی بر آن است که شرایط لازم را، در صورت سقوط اسد، برای ادامه حضورش در سوریه فراهم آورد تا اهداف خود را در منطقه دنبال کند. در این راستا، بر پایه یک گزارش جامع ۴۰ صفحه‌ای که «موسسه آمریکن انترپرایز»

 مؤسسه پژوهشی «پیو» 

براساس نتایج نظرسنجی و تحقیقاتی که در فاصله سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ از سوی یک مؤسسه پژوهشی صورت گرفته است، اکثریت مسلمانان خواستار اجرای قوانین شریعت در کشور خود هستند ولی در تفسیر و نحوه اجرای آن اختلاف دارند. مؤسسه پژوهشی «پیو» پس از گفت‌و‌گو با ۳۸ هزار تن از مسلمانان ۳۹ کشور مسلمان، نتیجه‌گیری کرده است که اکثریت قابل ملاحظه‌ای از پاسخ دهندگان در کشورهای آفریقایی، آسیایی و خاورمیانه، طرفدار اجرای قوانین شریعت به عنوان قانون اصلی در کشورهای خود بوده‌اند.  با این‌ حال به گفته مسئولان این پژوهش، میزان طرفداری مسلمانان هر کشور از اجرای قوانین شریعت متفاوت بوده است و به عنوان مثال در کشور ترکیه فقط ۱۲ درصد، در کشور تونس ۵۶ درصد، در نیجریه ۷۱ درصد، در اندونزی ۷۲ درصد، در مصر ۷۴ درصد و در افغانستان ۹۹ درصد

 رضا کاظم‌زاده

آيزايا برلين (Isaiah Berlin) در کتاب "آزادی و خائنينش" می کوشد تا از ديدگاه شش متفکر مهم غرب که نظراتشان در پيش و همينطور پس از انقلاب فرانسه توجه ی بسياری را به خود جلب نموده بود، به پرسش زير پاسخ گويد: "چرا يک فرد از افراد ديگر اطاعت می کند؟ چرا يک فرد، هر فردی که باشد، بايد از افراد يا اجتماعات و يا گروه های ديگر، اطاعت کند؟ " برای برلين پرسش فوق، "پرسش کانونی" فلسفه ی سياسی است.

"فرهنگ اطاعت"

در آستانه ی دهه ی شصت، هانا آرنت (Hannah Arendt) برای يافتن پاسخی درخور به اين "پرسش کانونی فلسفه ی سياسی"، کتاب معروف و جنجالی "آيشمن در اورشليم،

رامین جهانبگلو

نشست های انجمن فلسفی آگورا در دانشگاه تورونتو هر هفته يکی از جوانب فلسفی، تاريخی و جامعه شناختی مفهوم «مدرنيته» را مورد بررسی و گفتگو قرار میدهد که در اينجا در اختيار علاقمندان قرار ميگيرد. بخش پیشین « آزادی و جامعه مدنی» را در اینجا می توانید بخوانید و مشاهده کنید. کلمه "جامعه مدنی" با خودش مدنيت را همراه دارد. و حتی مدينه، يعنی شهر يعنی آن چيزی که يونانی‌ها به آن دولت‌‌شهر يا پوليس می‌گفتند و مساله‌اش هميشه مساله فضيلت و تقوای شهروندی است، بيشتر درباره جامعه سياسی است. ارسطو کلمه جامعه مدنی را استفاده نمی‌کند ولی وقتی می‌گويد «کولونيا پوليتيکه» منظورش همان جامعه مدنی یا «سوسيته سيويل» است يعنی يک سامان سياسی که اعضای جامعه را در بر می‌گيرد.

بنام خدا

ملت شریف و بزرگوار کردستان ایران

هماکنون کە در آستانە دور یازدهم انتخابات ریاست جمهوری و چهارمین دور از انتخابات شورای شهر و روستاها، و انتخابات میان دورەای مجلس شورای اسلامی قرار گرفتەایم، جا دارد تا ضمن یادآوری نسبت بە وظایف سەگانەی یک سیستم انتخاباتی، کە عبارتند از:( ١/ ایجاد حکومت، ٢ / ایجاد نمایندگی، ٣/ دادن شرعیت بە نهادهای منتخبەی مردمی و لوکالی و یا کل سیستم سیاسی یک کشور)، از اهمیت مشارکت فعال در انتخابات شوراها سخن بەمیان اورد. بنابراین در این رابطە، باید اذعان نمود کە انتخابات شوراهای شهر و روستاها، علاوه بر اینکه نوعی مشارکت در امور شهروندی/ سیاسی/ اداری میباشند، بلکه باید

رامین جهانبگلو 

نشست های انجمن فلسفی آگورا در دانشگاه تورونتو هر هفته يکی از جوانب فلسفی، تاريخی و جامعه شناختی مفهوم «مدرنيته» را مورد بررسی و گفتگو قرار داده است که در اينجا در اختيار علاقمندان قرار ميگيرد. جامعه مدنی مقوله بحث‌انگيزی است به ويژه در جامعه‌ای مثل جامعه ايران و خيلی‌ها در اين دو دهه گذشته درباره آن کتابها نوشته‌اند از جمله کسانی مانند رابرت پاتنام و نئو توکويلی‌ها هستند که شديدا طرفدار جامعه مدنی هستند در مقابل محافظه‌کاران و معتقدند که جامعه مدنی مقوله‌ای است که برای عملکرد و پيشبرد دموکراسی ضروری است. به اعتقاد رابرت پاتنام که معروف‌ترين آنهااست و کتابش به فارسی در مورد سرمايه اجتماعی ترجمه شده، جامعه مدنی موجب تقويت و نه تضعيف حکومت دموکراتيک می‌شود.

  هادی صوفی زادە

 مبارزات ملی دموکراتیک ملت کورد در چهار بخش کوردستان بر بستر دو خط سیاسی " دولت ـ ملت " و دیگری " ملت ـ دولت" شکل گرفتەاست. بعبارتی دیگر اولی تشکیل دولتی تحت نام کوردستان در چارچوب استقلال و یا خودمختاری را اولویت کار خود قرار دادە و معتقد است با تشکیل دولت کوردستان ملت کورد را می توان در آن تعریف کرد. دیگری ملت را اولویت کار خود قرار دادە و معتقد است کە بازسازی و بازتعریف هویت ملی کورد مهمتر از چارچوب جغرافیایی آن و تنها درصورت هویت یابی و اعتماد بنفس ملت کورد دولت کوردی تاسیس خواهد شد. این دو خط سیاسی ـ مبارزاتی در برخی نقاط دارای تضاد و در بسیاری نقاط دارای اشتراک میباشند.  از دو سال قبل با بروز بحران سوریە و سازماندهی اجتماعی ملت کورد در غرب کوردستان ( کوردستان سوریە ) و پروسە