^{یونس شاملی}

^{• اگر سه فاکتور همسان در تحول سال ۵۷ را با سال ۹۸ مد نظر قرار دهیم نتیجه بسیار شوم و ناهنجار خواهد بود و نتیجه آن تکوین یک دولت استبدادی جدید راه خواهد برد. اما وقتی شاخص های سه گانه و متفاوت فوق را مد نظر قرار دهیم ایران در صورت تغییر رژیم شانس دستیابی به یک دمکراسی را از طریق تقسیم قدرت سیاسی میان رهبران سیاسی و تقسیم قدرت سیاسی به مناطق ملی/ایالتی تحت یک نظام فدرال را خواهد داشت ...}

^{گسترش اعتراضات داخلی علیه نظام جمهوری اسلامی و فشار دولتهای خارجی و در راس آنها آمریکا بواسطه تحریم های مختلف، ذهنیت بروز بحران سیاسی و اعتراضات سراسری علیه رژیم جمهوری اسلامی در میان مردم و بویژه در احزاب، سازمانها و شخصیت های سیاسی اپوزیسیون را افزایش داده است. برگزاری کنفرانس هایی در مخالفت با سیاستهای دولت ایران در منطقه و جهان که اخیرا در ورشو و دوبی برگزار شد نیز ذهنیت مذکور را تقویت میکند. از همین رو هیجان و روح تازه ذهنیت نزدیک شدن به یک مراحل فروپاشی رژیم جمهوری اسلامی احزاب، سازمانها و شخصیت های سیاسی در اپوزیسیون را بسوی تشکیل ائتلاف ها و اتحادهای مختلف سیاسی سوق داده است. «کنگره ملیتهای ایران فدرال»، «شورای دمکراسی خواهان ایران»، «شورای مدیریت دوران گذار» و اخیرا ائتلاف ۱۰ حزب سیاسی با گرایشات چپ تحت عنوان «همبستگی}

^{حمیلا نیسگیللی}

^{• زنان بزرگترین قربانیان حکومت اسلامی هستند که از پیشرفت نوسازی اقتصادی تنها بخش استثمار نیروی کار عایدشان شد و با زنجیرهای بسته به دست پا به بازار کار رانده شدند. تناقضی که در نگاه اول به وضعیت زنان در ایران به نظر می آید، تناقض درونی نظامی ست که سیستم سرمایه داری را دنبال می کند ولی چون به نام مذهب قدرت را دردست گرفته، رهایی زن را ریزش پایه های خود می داند ...}

^{اولین پرسشی که در نگاهی به شرایط زنان در ایران در مقابل ما قرار می گیرد تناقض موجود میان حضور فعال زنان در عرصه های مختلف اجتماعی از یک سو و حاکمیت یک نیروی به غایت ارتجاعی در ایران از سوی دیگر است. علیرغم حاکمیت چهل سال سیستم آپارتاید جنسی اکنون با این شمار از زنان فعال در عرصه های مختلف اشتغال: فرهنگ، هنر، خدمات و سیاست روبروئیم. این همه زن نویسنده و کارگردان، خبرنگار و راننده کامیون، فروشنده و نوازنده در این جامعه سر برآورده؛ 60 درصد دانشگاه ها را در اختیار}

ن/ وحید کمالی

^{تمرکز گرایی ،نقض حقوق بشر و مطالبات معوقه ی ملیت ها}

^{دوستان و عزیزان زیادی نوشته ها ، مطالب ، مقالات و کتب مختلفی را در این باره انتشار داده و در ابعاد گوناگون به تحلیل و بررسی این مقوله پرداخته اند . بنده نیز به واسطه ی اهمیت موضوع وحیاتی بودن درک عمیق تر از آن بر آن شدم که مطالبی هر چند ناقص و محدود را در این عرصه بیان نمایم . ذکر این مطالب بیشتر حول این محور می چرخد که نگرانی نگارنده همیشه از غفلت توده ها و مردمان ایران در رابطه با نوع و چگونگی تصمیم گیریها یشان بوده که آنان بویژه در سده ی گذشته در مراحل و دوره های مختلف تحولات سیاسی و اجتماعی در آستانه ی گذر از هر مرحله مسخ شور و هیجان و حماسه های مرحله ای خود گشته و عواملی همچون عواطف و احساسات ، آرمانگرایی و بسیاری سوء برداشت ها از مفاهیم و فرصت ها ، مرزهای منطق ، علم و عقلانیت ، سیاست ، مدیریت و برنامه ریزی و... را درنوردیده و جریانات و انقلابات سیاسی و اجتماعی را با چشم بسته و تقالید کورکورانه به دره های دهشتناک و عمیق ندامت و افسوس رهنمون گشته است.}

^{ناآگاهی و عدم درک و فهم عمیق و برداشتهای سطحی توده ها وعامه ی مردم و متاسفانه اکثریت قشر به ظاهر روشنفکر ونخبه ! از وقایع قریت الوقوع و یا شعارها و مفاهیمیRead Moreکه کورکورانه بصورت دوآتشه و طوطی وار سنگ آنرا به سینه می زنند و یا عدم تحلیل درست و علمی}

^{را تغییر سیاسی اجتماعی رخ‌ نمی دهد؟}

^{علی طایفی}

^{• عدم تغییر سیاسی ساختار قدرت در ایران امروز ناشی از یک ضعف فراگیر و عمومی است. ضعف قدرت و‌ پوزیسیون در کنار ضعف مردم و اپوزیسیون سبب ساز وضعیت ساکنی شده است که در آن هیچ نشانه ای از قدرتِ ضعف و طبعا قدرتِ قدرت بچشم نمی خورد. صاحبان قدرت درنهایت ضعف در قدرت مانده اند و رهبران اپوزیسیون در نهایت ضعف به تماشاگران نق زن و شاکی مبدل شده اند که جز خودارضایی های مجازی، فعالیت بیشتری از خود نمی توانند بروز دهند ...}

^{ریتزر جامعه شناس در‌جایی از عبارت "ضعف قدرت" و چامسکی فیلسوف سیاسی معاصر از "قدرت ضعف" بهره می‌گیرند که هر دو مفهوم به زوایایی از واقعیت و ‌تحلیل ساختار قدرت می‌پردازد. با همین رویکرد قصد دارم به یک ‌پرسش راهبردی بپردازم که چگونه است که ساختار قدرت در حکومت دینی با همه نارضایتی عمومی از سوی مردم همچنان بر سریر قدرت برجامانده است؟ آیا ماندگاری حکومت دینی نشان از قدرتمندی پوزیسیون و صاحبان قدرت است یا نشانه ضعف اپوزیسیون و ساختار ضد}

^{متولیان قانونی از ارایه آمار شفاف طفره می‌روند}

^{سردرگمی و تشتت آماری ، هرسال به مذاکرات مزدی که نزدیک می‌شویم خودش را بیشتر نشان می‌دهد؛ نکند «بایکوت آماری بانک مرکزی» به دلیلِ کاهش شدیدارزش پول ملی و}

^{تورم بیسابقه‌ است ؛ نکند خواسته‌اند با این بایکوت، سندسازی برای پایین کشیدن نرخ تورم را تسهیل کنند و نسبت به هر سال، «رنج معاش» را درگیر ابهامِ آماری بیشتر کنند؟!} 

^{آمار و اطلاعاتی که به شدت سردرگم می‌کند؛ هیچ مرجع مستقل، قابل اعتماد و مستدلی برای احصاء آمارهای اقتصادی و اطلاعاتِ مربوط به معیشت مردم وجود ندارد و اعداد و ارقامی که نهادهای متفاوت و بعضاً برخی از مسئولان و کاربدستان اعلام می‌کنند، دچار تفاوت و حتی تناقضِ آشکار است.}

^{نسرین هزاره مقدم در گزارشی در ایلنا می نویسد: اگر ملاکِ تعیین دستمزد را براساس آنچه ماده ۴۱ قانون کار تصریح کرده، نرخ تورم رسمی و محاسبات سبد معیشتِ حداقلی بدانیم و در کنار اینها بخواهیم معیاری به نام «خط فقر واقعی» را در تعیین دستمزد درنظر بگیریم، نیازمند دو دسته آمار دقبق و قابل استناد هستیم؛ اول نرخ واقعی تورم و دوم خط فقر واقعی. اما مشکل اینجاست که در مورد هیچ‌یک از این دو پارامتر اقتصادیِ}

^{شکوه ميرزادگی}

^{آماده سازی کودکان ایران برای نفرت پراکنی و جنگ طلبی}

^{امسال مراسم سالگرد انقلاب اسلامی، به گواهی عکس ها و ویدئوهای آزاد، و حتی عکس هایی که در سایت های دولتی (و پس از گذشتن از فیلترها و دستکاری های متداول این حکومت) منتشر شده، کمرنگ تر از همیشه بود. از این تصاویر به روشنی می شد دید که با همه ی هزینه هایی که برای راهپیمایی چهلمین سال فاجعه ی انقلاب اسلامی از جیب مردمان فقیر ایران صرف شده، و با وجود شرکت اجباری (مستقیم و غیرمستقیم) کارمندان دولتی و خانواده ی کارمندان سازمان های وابسته به دولت و حکومت، تعداد بسیار کمی در اين راهیپمایی دولتی شرکت کرده بودند؛ تا جایی که تعداد پلاکارت های رنگارنگ چندین متری در برخی از خیابان ها و شهرها بیشتر از تعداد راهپیمایان بود.}

^{اما امسال چیزی که بیش از سال های قبل در عکس های مربوط به راهپیمایی های سالگرد انقلاب اسلامی به چشم می خورد، و به شدت تکان دهنده بود، حضور کودکان دبستانی و سال های اول دبیرستان بود؛ کودکانی که نه خودشان توان آمدن به راهپیمایی را داشتند و نه درک معنا يا اهمیت کلماتی را که همه مشوق «مرگ» و ستیز و جنگ بودند و بر پلاکارت ها نوشته و به دست شان داده بودند؛ کودکانی که چه از نظر قوانین بین المللی حمایت از کودکان و چه از نظر اخلاق و روش های آموزشی و روانی نبایستی اجازه ی حضور در تظاهراتی}

^{فریبرز رئیس دانا}

^{• اگر حداقل دستمزد در مذاکرات پیش رو معادل ۳.۳۵ میلیون تومان در ماه برای خانوار ۳.۵ نفری تعین شود و اگر همه ی کارگران شامل ۶۰ درصد نیز بیش از این مقدار دریافت کنند و اگر بیکاری ای وجود نداشته باشد یا بیکاری فشار کاهنده بر دستمزد موجود و جاری وارد نیاورد (و این دو " اگر" فرض هایی بسیار بعید و ناواقعی هستند) آنگاه با این حداقل دستمزد تعیین شده همه ی کارگران از زیر خط فقر بیرون می آیند ...}

در اسفند ماه هر سال مقاله ای تحلیلی و کاوشی درباره ی دستمزدهای واقعی و رسمی در بازار، حداقل دستمزد رسمی و چانه زنی درباره ی آن، نیاز معیشتی طبقه ی کارگر، خط فقر، بیکاری و سایر مباحث مربوط در مقیاس کلان تهیه و منتشر می کنم. این مقاله ها، به همراه مقاله هایی در مورد شرایط ویژه اجتماعی و سیاسی کارگران ایران به تدریج مجموعه ای را تشکیل می‏دهند که می توانند بخش مفیدی در بررسی تاریخ اقتصاد سیاسی کارگران ایران به حساب آیند و پژوهشگران این رشته را یاری رسانند. این نوشته ها هدفی جز آشنا کردن فعالان امور کارگری و بخش های آگاه و علاقه‏ مند جامعه با وضع خاص طبقه ی کارگر و در نتیجه

^{شکوه میرزادگی}

^{هر سال، همزمان با سالگرد انقلاب اسلامی 57، نظرات مختلفی در ارتباط با این واقعه گفته و نوشته می شده است؛ از اظهار نظر مردم عادی و هیجان زده ای که «تقصير» انقلاب را تنها به گردن روشنفکران می انداختند تا تحلیل های جامعه شناسانه و سیاسی نويسندگانی که این انقلاب را حاصل «عملکرد شاه»، یا «خودجوشی مردم برای آزادی و عدالت»، یا «مبارزه با امپریالیسم»، یا «توطئه اروپایی ها برای کوتاه کردن نفوذ آمریکا در ایران»، یا «راه حل غرب برای چنگ انداختن بر منابع طبیعی ایران»، و یا «بوجود آوردن کمربندی سبز در مقابل شوروی که هنوز در قدرت بود» و مسایلی از این قبیل می دانستند. اما امسال به جای هر بحثی درباره ی دلایل بوجود آمدن این انقلاب، سخن از شکست آن است.}

^{این روزها، در چهلمین سالگرد انقلاب، جمله ی «چهل سال شکست» - نه تنها از زبان بیشتر ایرانیان در سراسر جهان بلکه از زبان برخی از تحلیل گران و سیاستمداران غیرایرانی نیز - شنیده می شود. اکنون دیگر، جز مسئولین و وابستگان نظام، کمتر کسی از چگونگی برآمدن انقلاب و یا امکان تغییرات و اصلاح آن سخن می گوید؛ وابستگانی که - در توجيه این «چهل سال شکست» - ضمن بهره برداری های مزورانه از نمودارهای فرهنگ ایرانی، مثل خورشید و روشنایی، از اصطلاح زشت «چل چلی» برای چهل سالگی انقلاب ضد ایرانی خود و «پیر نشدن» اين هیولای هراس انگیز در حالِ فرو افتادن}

^{بخش چهارم}

^{امید مسعودی}

^{• وقتی گروهی به عنوان معترض، شعار رضا شاه روحت شاد را سر می دهند به آن معناست که جامعه هفتاد سال از تاریخ معاصرش عقب مانده است. مسیر تاریخی همه جوامع به سمت جلو است اما برای جامعه ای که دو خط کتاب تاریخی نخوانده است حرکت تاریخ به شکل دایره ای است! اینجاست که چرخه ی استبداد شاه و شیخ را در دو ارتجاع مذهب و ناسیونالیسم می بینیم و سجده بر آرامگاه کوروش، همان شکل دیگر پیاده روی به کربلا را نشان می دهد! ...}

^{برای براندازی یک حکومت سه راه وجود دارد!
انقلاب
کودتا
حمله خارجی}

^{دو گزینه ی آخر معقول و منطقی نیستند، بنا به دلایل زیر:}

^{بعد از کودتای نوژه و با قدرت گرفتن سپاه در برابر ارتش، (که اصولا یکی از دلایل تشکیل سپاه به همین خاطر بود) و با پاک سازی افسران ارتشی، و ایدئولوژیک کردن تمامی ساختارهای اداری و نظامی کشور، دیگر ارتش توان برپایی کودتا را ندارد! فراموش نکنیم که ساختار نظامی و سیاسی ایران مشابه ترکیه نیست و احتمال کودتا در ایران برای تغییر نظام سیاسی را باید جز ضعیف ترین گزینه ها در نظر گرفت. کودتا فرمول خاص خود را دارد (برنامه ریزی دقیق و حساب شده از سوی ژنرالهای بلند پایه کشور و استفاده از نیروی نظامی برای تغییر نظام سیاسی با حمایت دولت های خارجی…) شاید در اوایل انقلاب میشد روی این گزینه حساب باز کرد، اما حال بعد از گذشت٤٠ سال از پاک سازی ارتش، و با قوی شدن سیستم امنیتی، احتمال وقوع کودتا در ایران غیرممکن است!
این گزینه آنقدر نامحتمل است که دیگر ٤٠ سال است که هیچ تحلیل گر و رهبر اپوزیسیونی}

یونس شاملی

^{با نیم نگاهی به گذشتهء نه چندان دور، تاریخ سیاسی ایران، چهرهء کریه ۵۶ سال حاکمیت ناسیونالیسم عظمت طلب ایرانی را در دوره استبداد پهلوی ها تجربه کرده است. کشتی عصیان مردم علیه استبداد پهلوی ها به دلیل فقر، سانسور و جهل حاصل از حاکمیت ۵۶ ساله آنان بعد از یک دوره بسیار کوتاه به گل نشست و مردم را در گردونه فریب دین و دین مداران گرفتار ساخت و ارتجاع سیاه خمینی از آن سر برآورد و سکان قدرت دولتی را به دست گرفت. اینک ۴۰ سال است که مردم ایران تاوان حاکمیت دینی را میدهند و گرفتاریهای بی حد و حصری را از سر میگذرانند.}

^{حقیقت این است که دولت های سلطنتی و ولایت فقیهی در ۹۶ سال گذشته، ایران را از گردونه حرکت بسوی رشد سیاسی اجتماعی و توسعه اقتصادی خارج ساخته ، و آن را در مدار منحوس ناسیونالیسم کور مرکز و ارتجاع اسلام پناه گرفتار ساخته است. مردم ایران در ۹۶ سال گذشته قربانی جنایات این دو نظام منحوس و مافوق ارتجاعی بوده است. حالا بعد از ۴۰ سال حکومت استبداد سیاسیی و ارتجاعی دینی، باز هم شعارها و نعره های شوم حاکمیت سطلنت و ارتجاع ناسیونالیسم عظمت طلب مرکز گوشها را می آزارد. باز روز از نو روزی از نو...}

^{اگر جنبش های مترقی و دمکراسی خواهان هوشیاری لازم را برای فردای ایران به خرج ندهند ایران دوباره در این گرداب منحوس ارتجاع شاه و ولایت فقیه گرفتار خواهد آمد. به نظر میرسد که شورش علیه این مدار منحوس از هم اینک بایستی در دستور کار احزاب، سازمانها و فعالین سیاسی دمکرات}