^{مرتضی ملک محمدی}

^{• هنوز نه فقط در میان مردم بلکه حتا درمیان الیت و قشر روشنفکر جامعه گروه هایی پیدا می شوند که آدرس غلط به مردم می دهند؛ عامل بدبختی های مردم را به خارج حواله می دهند. از کاخ سفید شکایت می کنند. یا به مردم دیگر جهان التماس می کنند. اینها طوری از آثار ویرانگر تحریم ها صحبت می کنند که گویی اگر این تحریم ها نبود اقتصاد کشور پرگاز در راه توسعه و تعالی بود و اثری از این گرقتاری ها در زندگی و معیشت مردم نبود ...}

^{از وقتی که پرچم جمهوری اسلامی در آن مملکت بالا رفت پای خیلی از بدبختی ها هم به آن مملکت باز شد؛ از جمله همین تحریم اقتصای، چهل سال است که ایران زیر فشار تحریم اقتصادی است. به اندازه عمر همین "نظام". ولی هنوز ایرانیان از عام و خاص در این باره که علت و عامل تحریم اقتصادی چیست و کیست به توافق نرسیده اند. هنوز خیلی ها به رابطه میان ظهور این نظام و پدیده تحریم اقتصادی پی نبرده اند. تبلیغات جمهوری اسلامی در باره بدخواهی های آمریکا و دشمنی آن با ایران و ایرانی، گوش خیلی ها را نوازش می دهد. این یک علامت خوشحال کننده بود که تظاهرکننده گان در جنبش دی ماه فریاد زدند "دشمن ما همین جاست اینها می گن امریکاست". ولی با این حال هنوز}

عمار تاسانی

رژیم جمهوری اسلامی طی چهار دهه گذشته پیوسته تلاش کرده تا در اذهان مردم ایران و حتی منطقه خاورمیانه از خود تصویری قدرتمند و تزلزل‌ناپذیر نشان دهد تا بدین وسیله بتواند افکار و ایدئولوژی خود را به عنوان تنها راه چاره برای حل تمامی مسائل اقتصادی و سیاسی، تبلیغ و عرضه نماید. و در این مدت از هر اقدام و کوششی فروگذار نکرده و بدون توجه به هزینه آن برای ملت ایران سیاست‌هایی را اتخاذ کرده که تبعات جبران‌ناپذیر و خانمان‌سوزی برای مردم ایران داشته است.

^{در این میان می‌توان به لیست بلندی اشاره کرد که مؤید این موضوع است و شاید برای بعضی از ایرانیان به دلیل تکرار چنین اقداماتی، تبدیل به یک امر عادی شده است؛ اشغال سفارت آمریکا و سپس آزادی گروگان‌های آمریکایی، اصرار بر ادامه جنگ با عراق و سپس قبول همان صلحی که اگر زودتر اتفاق می‌افتاد می‌توانست از مرگ هزاران انسان و هدر رفتن میلیاردها دلار جلوگیری کند، ماجراجوی‌های اتمی و موشکی و دخالت در امور داخلی کشورهای منطقه، تنها نمونه‌هایی از این سیاست‌های اقتدارطلبانه رژیم حاکم در ایران است.}

^{اما گویا در آخرین اقدامی که رژیم برای مقابله با تحریم‌های آمریکا اتخاذ کرده، پا را نیز فراتر نهاده و ضررها و هزینه‌هایی را که مردم ایران ضرورتا به صورت غیرمستقیم متحمل خواهند شد را خود مستقیما به آنها وارد کرده تا به اصطلاح}

ژاکان باران

^{ملکشاهی شهرستانی در دامنە کبیرکوە ایلام با بیش از ۲۳هزار نفر (ساکن شهرستان ملکشاهی) کە با گویش کردی ایلامی و لهجه ملکشاهی سخن می‌گویند. مردم این شهرستان از ایل کرد ملکشاهی هستند. براساس سرشماری سال ۱۹٤۰ میلادی، بیش از هفت هزار و پانصد خانوار که جمعیت آنان به بیش از پنجاه هزار تن می‌رسید در ایل ملکشاهی زندگی می‌نمودند. اکثر این مردم به دلیل نبود فرصت‌های شغلی مناسب به نقاط مختلف استان ایلام و استان‌های دیگر مهاجرت نموده‌اند}

^{▪️بیکاری و نبود کارخانە و معادن فعال}

^{شهرستان ملکشاهی جمعیت تحصیل کردەای ( دکترا ، ارشد ، کارشناسی) بالغ بر ۳۷٥۰ نفر دارد کە عمدتا بیکار هستند ، بیکاری و مهاجرت بزرگترین بحران پیش روی این شهرستان است که عامل عمده بالا رفتن اعتیاد، افسردگی، طلاق و…شده است ، مهاجرت جوانان تحصیل کرده ملکشاهی بە علت نبود شغل لازم رشدی منفی برای شهرستان ایجاد کرده است.
در این شهرستان فرصت شغلی چندانی وجود ندارد و اندک فرصتهای شغلهای دولتی مانند ادارات و موسسات بانکی و ...... با بی مهری مسئولین در اختیار غیربومی ها قرا دادە میشوند}

^{در گذشتە معادن سیمان ، گچ، گوگرد، زغال سنگ، قیر، آهک و ... وجود داشتن کە تمامی آنها بە دلایلی تعطیل شدند و شهر فاقد معدن فعال می باشد.}

^{بیشتر ار ۲۰ سال است کە کارخانە سیمان این شهر}

^{منصور امان}

^{ریخت و پاش "اربعین"، نمادی از مُدیریت بُحران حُکومت}

^{بُحران خارجی رژیم ولایت فقیه، گلوی اقتصاد کشور را در پنجه دارد و هر روز بر فشار آن افزوده می شود. مردُم ایران با بیم و نگرانی به فردای خویش می نگرند و تحریمهایی که آمریکا هفته آینده به دست اجرا خواهد گذاشت، سخت تر شدن زندگی شان از آنچه که هست را به آنها وعده می دهد. دُرُست بر لبه این پرتگاه انسانی و اقتصادی، حاکمان کشور با پُمپاژ میلیاردها تومان از منابع کشور، دست به مانُور قُدرت زیر عُنوان "راهپیمایی اربعین" زده اند و به گونه حماقت آمیزی "اقتدار" خود را جشن گرفته اند.}

^{این تصادُفی نیست که در یکی از دُشوارترین شرایط زیست و معیشت جامعه، دستگاه حاکم به جای تخفیف درد و رنج مردُم، ته مانده داراییهای کشور را نیز خرج سور و سات بقا و امنیت خود می کند. برعکس، تقدُم این دو هدف و تضمین سُلطه فرادستان بر سرچشمه های قُدرت و ثروت، اصل ثابت و راهنما در شیوه کشورداری حاکمان جمهوری اسلامی است و مُدیریت ولایت فقهی، در سیاست داخلی و خارجی قُطب نمای دیگری جز منافع ویژه سُکانداران "نظام" ندارد.}

^{مُرور آمار و عددهای گُشاده دستی حُکومت که از سوی پایوران آن}

^{بهزاد کریمی}

^{• اصلاح طلب حکومتی از عقب نشینی های پی در پی تاکنونی اش هیچ بهره ای نبرده است مگر بی چهره شدن بیش از پیش! او فقط در گذر به تعرض سیاسی علیه ولایت است که خواهد توانست درون جنبش ملی - دمکراتیک جا بیابد و جا بیفتد. او اگر بخواهد هنوز هم می تواند در منفرد کردن نظام ولایی نقش آفرین شود؛ وگرنه، در همین روزگار جاری، جز انفعال نصیب نخواهد برد و در پسا این زمانه نیز نه که چیزی غیر افلاج. دریغ است آدمی مرگ سیاسی را پیشواز برود! ..}

^{پیشا سخن
بخش دوم این نوشته (و بخش پایانی آن)، متوجه پیشنهاد سیاسی به اصلاح طلبان است. مراد از اصلاح طلبان نیز، بیشتر دین محورانش است تا سکولارهای اصلاح طلب حامی آنان. اولی ها هستند که هنوز حضوری کمابیش در صحنه سیاست ایران دارند و با پایه اجتماعی معین در درونمرز مرتبط اند. دومی ها، فاقد تاثیر بر روندها هستند و تا آنجا که به سیاست برمی گردد و طبعاً نه برنامه و نگاه ارزشی، تاکنون چیزی در معنای چهره مستقل و ابتکارورزی از خود نشان نداده اند.}

^{در ضرورت بازپروری هر امکان برای جنبش
لازمه انباشت و هم افزایی جمیع امکانات جامعه در مبارزه با جمهوری اسلامی برای رسیدن به آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی، همانا رهایی قطعی جنبش دمکراسی خواهی است از هر نوع توهمی که آسیب رسان این جنبش اند. در زمره این توهمات، مشی امکان}

^{حمید آصفی}

^{• جامعه و اقشار معترض به این نتیجه رسیده است که اگربه خیابان بیایند و برگردند زندانی می دهند، بیایند در خیابان و برگردند کشته می دهند. این اقشار معترض در جامعه به این نتیجه می رسند که اگر آمدند در خیابان، برگشت هزینه اش خیلی بیشتر از این است که در خیابان نمانند. اگر اقشارمعترض به این نتیجه رسیدند که بیایند در خیابان و بمانند فقط یک مرحله دیگر باقی می ماند و آن جایی است که طبقه متوسط شهری به خیابان بیاید ...}

^{تصور بر این است که خصلت جنبشی جامعه دارد شرایط شبه انقلابی پیدا می کند، این یک تحلیل سیاسی نیست! منتها قطعه های پازل یک به یک در کنار همدیگر قرار می گیرد. جامعه یک سری روش ها را آزمایش کرده است و از سال ۷۶ تا ۸۸ و در انتخابات ۱۳۹۲ و بعد ۱۳۹۶ سعی کرده با اصلاحات تغییر ایجاد کند ولی ناموفق بوده است، بعد اقشارمعترض در دی ماه۱۳۹۶ و مردادماه امسال به خیابان آمده و درست است که این ها همان آدم های قبلی نبوده اند اما بین این ها یک همدلی وجود دارد. آن هایی که دی ماه ۹۶ و مرداد ماه امسال بیرون آمده اند حامل پیام اصلاح طلب ها نبودند. از دی ماه پارسال و مرداد ماه امسال گذشتیم و رسیدیم به تحریم های آمریکا و وخامت شرایط اقتصادی و این روزها هر جایی را نگاه کنیم هر روز یکی از اقشار و طبقات اعتصاب و تحصن و ... می کنند و حکومت هم سعی می کند با یک تأخیر فاز یا بهتر است بگوئیم تأخیر تحلیلی پیش برود. حاکمیت تا سال ۸۸ مبنای تحلیل اش این بود که دانشگاهی ها، روشنفکران و روزنامه نگارها روی آن تأثیر}

^{د.خالد خیاطی
برگردان از کردی: ڕەوەز}

^{سرآغاز
بە همان اندازە کە وضعیت پیچیدە و نابسامان کنونی ایران در عرصەی سیاست داخلی، منطقەای و بین‌المللی، بسان فاکتوری عمدە و امیدبخش، در معادلات، محاسبات و تحلیل فرد کرد تبلور یافتە، بە همان نسبت هم سناریوهای احتمالی مرتبط با این پیچیدگی(ایرانی) ضرورت بازخوانی و بازنگری در عرصەی تئوری سیاسی و پراکتیک سازمانی کرد از سوی مبارزان و روشنفکران شرق کردستان(کردستان ایران) مبرم‌تر کردەاست. بە باور من گسترەی میدانی “روشنفکر کرد”، اینک وسیع‌تر از هر دورەای است، از آکادمیسین و دانشجوی کرد گرفتە تا شعرا، نویسندگان و مترجمان، فعالان سیاسی و رسانەای، مدافعان محیط زیست و حقوق زنان و کارمندان و کاسبکاران را در بر گرفتەاست. این جغرافیای وسیع روشنفکری کە کردستان و دیاسپورای کرد (کردهای مهاجر یا جوامع کردی خارج از کردستان) را بهم پیوند دادەاست، دارای دینامیسم و نیروی اندیشە و فکری و پراکتیکی توانمندی است از طریق پیام کوتاە و متن‌های گوناگون در شبکەهای دنیای مجازی، برداشت و خوانش خود از پراتیک سیاسی کرد را بە رهبری جنبش سیاسی کرد در کردستان ایران (شرق کردستان) ارسال می‌دارد.}

^{ضرورت گفتمان ملی و متدلوژی روشنفکر کردی و قرائت‌هایی کە در فوق بدان‌ها اشارە شد و بیشتر در شبکەهای اجتماعی فورمولە و کلاسە می‌شوند، ــ‌ بدون توجە بە برخی آواها و دیدگاەهای غیرمسئولانە و تنش‌آمیزــ دربرگیرندە و حامل سە ویژگی شفاف هستند: (١) بیانگر درک سیاسی و ریزبینانەای هستند و بر این اساس، تحولات منطقەای و تأثیرات این تحولات بر پروژە سیاسی کرد و ضرورت بازسازی تئوری و پراتیک سیاسی در کردستان ایران(شرق کردستان) مطرح می‌نمایند. (٢) حامل پیام اتیک/اخلاقی و روشنفکری نیرومندی هستند؛ زیرا مستقیما بر شفافیت، تسامح، اتحاد و همبستگی، تشریک مساعی و همگامی در مبارزە ، ارزش‌ها و عرق و غرور ملی و میهنی، استقلال فکری و توانایی اندیشە و معرفت‌شناسی پافشاری می‌نماید. در این رابطە ستاتوس‌نویسان کرد در شبکەهای اجتماعی، صادقانە جنبش سیاسی کرد را از ریسک‌ها و مخاطرات ناپیدای راسیسم}

دکتر کریم بنی سعید عبدیان

^{نا آرامی ها در ایران در دستگاه رسانه ای حکومتی به عنوان یک پدیده عادی ناشی از اعمال تحریم ها به تصویر کشیده می شود. انگار نه انگار ناآرامی ها در فساد گسترده و هدر رفتن پول مردم برای ماجراجویی های منطقه ای و رویکرد توسعه گرایانه حکومت ریشه دارند. البته رسانه ها سعی می کنند تا با افزایش گفتمان حماسی برای مصرف داخلی، مردم را به واقعیت موجود عادت دهند اما واقعیت این است که شرایط روز به روز بدتر می شود و حکومت به بن بست واقعی رسیده که کل نظام را در معرض خطر قرار داده است.}

^{همزمان با تداوم اعتراضات مردمی با شیوه های گوناگون در ایران حالا دامنه نارضایتی از سیاست ها و رفتار حکومت ایران به کشورهای همسایه سرایت کرده است. جوانان معترض در بصره در جریان قیام مردمی در شهرهای جنوبی عراق کنسولگری ایران را به آتش کشیدند. مردم عراق در اعتراض به فساد و فرقه گرایی و نبود خدمات و وضعیت بد معیشتی به پا خاستند و حکومت ایران و احزاب حکومتی و محلی تابع آن در عراق را مقصر اصلی بدتر شدن شرایط کشور خواندند. این اعتراضات بیانگر شکست سیاست ایران در عراق و ایجاد همبستگی بین ملت های ایران و منطقه علیه نظام ولایت فقیه است.}

^{سازمان های وابسته به ملیت های ایران از جمله عرب های اهواز و بلوچ ها و کردها و ترک های آذربایجانی و ترکمن ها و دیگر گروه های اپوزیسیون با انتشار بیانیه و پیام، همبستگی و حمایتشان را از معترضان بصره اعلام کردند که همین نشانگر مخالفت آشکار و قاطعانه ملیت ها با سیاست های رژیم}

عبدولرحمان شلقم 
گردبادهای سیاسی و اقتصادی قابل ملاحظه ای بر سواحل مدیترانه می وزد و با ضرب آهنگ خاص خود در حال روندگی است. اروپا که یکچند نامی دارای پشتوانه ای سیاسی یدک می کشید، یعنی «اروپای غربی»، با ایالات متحده آمریکا به حکم قدرت سیاسی و نظامی آن و تقارب الگوی اقتصادی سرمایه داری و نظام سیاسی دموکراتیک گره خورد. این روابط هرچند از آغاز دهه پنجاه دچار تنش هایی شده بود، اما خود روابط که ناشی از منافع مشترک ریشه دار بود همچنان بر حال نخست بود و پایدار ماند، و گفتگوی قائم بر منافع مشترک و ذهنیت پراگماتیک هماره حاکم بود و به نهادینگی عقل قائم بر نتیجه محوری یاری می رساند.

اما اینک ما در برابر اروپای متفاوتی هستیم و ایالات متحده ای از نوع دیگر. اروپای غربی پس از جنگ توسط رهبران بازمانده از جنگ دوم جهانی، چه از حیث اداره نظام چه از حیث سیطره حزبی اداره می شد. در این بین احزاب مارکسیست ارتباط عمیقی با اتحاد جماهیر شوروی داشتند هرچند این احزاب به ویژه در ایتالیا و فرانسه استقلال رای داشتند و ملاحظه می شد که در بسیاری از احوال از سیاست های اتحاد جماهیر شوروی انتقاد می کردند.

ریاست حکومت ایالات متحده آمریکا اما در دستان دوحزب بزرگ یعنی جمهوری و دمکرات دست به دست می شود و هر یک از سیاست ها و گرایشات خاص به خود پیروی می کردند با این وجود هر رئیسی برنامه خاص به خود را داشت که با اعلان آن وارد کارزار انتخاباتی، ابتدا در سطح حزب سپس در سطح تلاش برای پیروزی در ریاست جمهوری، می شد. از زمان روزولت تا ترامپ ایالات متحده روسای جمهوری را پشت سر گذراند که در سطح داخلی و بین الملل عالم را متحول کردند. از همان زمان نیز اورپا که اورپای غربی نامیده می شد شاهد اختلافاتی با آمریکا بود اما بلوک مدیترانه برقرار و یکپارچه بود و متاثر از منطق مصالح و هموم مشترک پابرجا بود. امروزه اما با انتهای جنگ سرد قدرتهای اقتصادی نظامی نوظهوری پدید آمده که بارزترین آنها چین وهند و ژاپن هستند. در اورپا نیز موجی از پوپولیست

دکتر محمد السلمی
بسیاری می گویند که رفتار ایران با کشورهای خلیج عربی با رفتارش نسبت به کشورهای غربی، به ویژه هنگام وقوع بحران ها، تفاوت اساسی دارد. وکسانی هم در باره دلیل این دوگانگی و انگیزه ها و زمینه های تاریخی آن می پرسند و آیا این سیاست خاص ایران بعد از انقلاب است یا میراثی است از رژیم های پیشین؟

برخی از این نمونه های تاریخی را در اینجا می آوریم و این که چگونه ایران همواره در رفتارخود با کشورهای منطقه اشتباه می کرد، و با تاخیر و پس از فقدان روحیه ابتکار حسن نیت، دو باره باز می گشت.

در این مقاله به یکی از نمونه های روابط سعودی و ایران در قرن بیستم و قرن کنونی می پردازم، یعنی در دوره پهلوی و ایران پس از انقلاب. در دوره پهلوی دو نمونه و پس از انقلاب نیز دو نمونه داریم.

در سال ۱۹۴۴ ميلادی (۱۳۲۲ خورشیدی) یک حاجی ایرانی به نام ابوطالب یزدی هنگام طواف کعبه دستگیر شد. گفته می شود که او کوشیده بود تا حرمت کعبه شریف را نقض و به آن توهین کند. شماری از حجاج از ملیت های مختلف نیز علیه او شهادت دادند. درنتیجه یک دادگاه سعودی او را به اعدام محکوم کرد و این حکم پس از پایان مراسم حج در میدان صفا، نزدیک حرم شریف مکه به اجرا در آمد. تهران در تصمیمی عجولانه روابط اش را با ریاض قطع کرد. این کار به رغم تاکید مقام های سعودی و در راس آنان موسس پادشاهی عربستان سعودی ملک عبدالعزیز بن عبدالرحمان صورت گرفت که تاکید می کردند این حکم بر اساس دلایل وگواهی شهود انجام گرفته و دولت نمی تواند در کار قضا و احکام صادره دادگاه ها دخالت کند. پس از سه سال محمد رضا شاه پهلوی فهمید که کار اشتباهی