منصور امان
باج گیری اتمی و هدف هایش
تجاوُز رژیم ج.ا از مرز توافُق شده غنی سازی، یک پرونده کُهنه را بازگشایی و شرایط تازه ای را به وجود می آورد. در مُعادله ای که رهبران رژیم ولایت فقیه روز گذشته ایجاد کردند، مسیر حل مُسالمت آمیز بُحران به یاری ابزارهای دیپلُماتیک هر چه بیشتر به دوردستها رانده شده و دستیابی به آن سخت تر و پیچیده تر گردیده است.
حاکمان ج.ا با این گام نابخردانه، کشور و مردُم ایران را دوباره به نُقطه ای پرتاب کرده اند که تا پیش از توافُق هسته ای وین در چهار سال پیش بدانجا کشانده بودند. آنها در یک فرآیند مُخرب و ضد میهن و مردُم، جامعه را به دامان یک بُحران ویرانگر بین المللی افکندند و تنها پس از هدر دادن آخرین سکه ذخایر کشور به پای پروژه اتُمی و رساندن کارد به اُستخوان مردُم، حاضر به عقب نشینی از آن شدند.
با این حال بازگشت به عقب به مفهوم از سر گیری بازی با سناریوی پیشین نیست. در فاصله ای که رژیم مُلاها موریانه وار فعالانه مشغول تُهی کردن مضمون توافُق با طرفهای خارجی اش بود، مُعادلات بین المللی نیز دگرگون گردیده اند. در آمریکا دولت دیگری فرمان می راند که در برابر سیاستهای شریرانه مُلاها رویکرد سختگیرانه تری را پیش گرفته است. همچنین، تعادُل مُوازنه در جهان غرب به سود سنگین تر شدن کفه آمریکا
