گردآوری و نویسندە: وهاب دوستی دوکشکانی
کرماشان به عنوان مرکز ثقل کوردستان و ایران همواره مورد توجه همگان قرار داشته است. در دورهی قاجار و پهلوی تلاشهای فراوانی از سوی حکومت مرکزی برای از بین بردن فاکتورهای هویت کُردی در کرماشان صورت گرفت و میتوان به نمونههایی همچون ژینوساید سفید، تغییر ساختار جمعیتی، فقر اقتصادی و ... اشاره کرد. به عنوان مثال حکومت پهلوی با جذب جوانان کُرد کرماشانی به داخل نظام و از طرف دیگر با اسکان دادن تحصیلکردهای غیرکُرد در محلههای مرفهنشین کرماشان در جهت الگو قرار دادن فرهنگ و زبان قوم حاکم برای کُرد کرماشانی و تغییر بافت جمعیتی شهر بوده است. حاکمیت همچنین با بها دادن به فارسی من درآوردی که در اواخر قاجار از طرف مهاجرین غیرکُرد برای ارتباط با مردم کُرد کرماشان شکل گرفت و تلاش فراوانی که سالهای بعد جهت معرفی این شلمشوربا به عنوان گویش شهر کرماشان صورت داد توانست تا حدود زیادی مردم کرماشان را از توجه به هویت کُردی خود باز دارد. اما شهر کرماشان با وجود این همه ظلمهای تاریخی که در حق فرهنگ و زبان مردمان آن صورت گرفته است ثابت کرده جزء لاینفک کوردستان است. آنچه از خاطرات همرزمان و دوستان نادری بر میآید، اگر از بعد شعر و استعداد ادبی ابوالقاسم لاهوتی صرفنظر کنیم، ابراهیم نادری را در تحصیل و مبارزه باید قرینهی لاهوتی دانست. او تحصیلات خود را در کرماشان و بغداد و دورهی تکمیلی را در اروپا سپری کرد و در رشته حقوق فارغالتحصیل شد. سپس عضو لژیون دانشگاه فرانسه و اندک مدتی در دانشکده افسری آن روزگار در تهران به تدریس در کرسی تاریخ اشتغال ورزید. آنچه در ادامهی این نوشتار کوتاه خواهد آمد نقش میرزا ابراهیم خان نادری در جریان جمهوری کوردستان است. در آغاز جنگ دوم جهانی و تضعیف حکومت پهلوی و ورود اشغالگران روسیه و بریتانیا به داخل مرزهای ایران، ملت کُرد که همواره تحت سلطهی حکومتهای توتالیتار قرار داشت، توانست در بخش کوچکی از شرق کوردستان (کوردستان ایران) برای مدتی هر چند کوتاه به حق تعیین سرنوشت دست یابد، این هدف با اعلام جمهوری کوردستان به ریاست پیشوا قاضی محمد در دوم بهمن 1324 هجری شمسی در مهاباد تحقق یافت. هدف از تشکیل جمهوری کوردستان در مهاباد