جلیل روشندل
این روزها صحبت از این است که یکی از انتخابهای دولت ایالات متحده در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ تغییر رژیم سیاسی در ایران است. به دنبال اظهارات ماه گذشته رکس تیلرسون، وزیر خارجه آمریکا، در حمایت از تغییر مسالمت آمیز رژیم جمهوری اسلامی از درون، محافل و اندیشکدههای مختلفی کوشیدهاند در رد و یا قبول این نظریه به بحث و گفتوگو بپردازند. دامنه این مباحث به رسانهها نیز کشیدهاست و همچنان ادامه دارد.
حمایت و اقدام عملی در مورد تغییر رژیم توسط آمریکا و برخی کشورهای دیگر دنیا در نقاطی که تعارضات آشتی ناپذیر با وضع موجود حاکم است امر بی سابقهای نیست. اقدام برای تغییر رژیم در لیبی موجب وضعیت غیر قابل کنترلی شد که هنوز لاینحل ماندهاست. تغییر رژیم در عراق به جنگی پرهزینه انجامید که پس از قریب پانزده سال تازه به مرحله ای رسیدهاست که برخی از پژوهشگران به سناریوی تجزیه عراق به سه کشور به عنوان راه حل نهایی فکر میکنند. به علاوه همین اقدام موجب ظهور یک ایدیئولوژی خطرناک در منطقه شد که با نام «حکومت اسلامی» (داعش) به کشت و کشتار پرداخته و جهانی پرمخاطره را موجب شدهاست.
اما در مورد ایران وضعیت کمی متفاوت است. اقدام به تغییر رژیم در ایران دست کم یک سابقه موفق دارد؛ رئیس سازمان «سیآیای» آمریکا تائید میکند که آمریکا در طراحی و اجرای نقشه سقوط دولت دکتر محمد مصدق نقش داشتهاست. و میدانیم که