
عبدالرحمان الراشد
روزنامهنگار و روشنفکر سعودی، سردبیر سابق روزنامه «الشرق الاوسط» و مدیر سابق شبکه العربیه
حمله روسیه به اوکراین آنچه را که دیروز میشناختیم امروزثابت کرد؛ سلاح جهان را میسازد و نه صلح. با وجود همه تلاشهای سازنده سازمانهای بینالمللی، تاریخ خود را تکرارمیکند و اتفاقیههای مرزها و نقشهها مانع از منازعات و جنگها نشدهاند.
سند توافق مرزی با ایران مانع از این نشد که صدام پس از سقوط شاه آن را پاره نکند و از مرزها نگذرد. و کویت را با وجود آنکه یکی از اعضای اتحادیه کشورهای عرب است و علیرغم اتفاقیه عدم تجاوز، اشغال کرد. حضور نیروهای کشورهای بزرگ مانع از این نشد که تهران بر عراق، سوریه و لبنان مسلط نشود، همین طور جلوی تهدید جنگها از ارمنستان تا اتیوپی، لیبی، یمن و سوریه تا اوکراین را نگرفت.
جهان براین باور بود که جنگ جهانی اول که «جنگ بزرگ» نامیده میشد، پایان ویرانیهایی است که به جهان وارد میشود تا اینکه 21 سال پس از آن جنگ جهانی دوم از راه رسید؛ خونینتر و ویرانگرتر، شمار کشتههایش درمقایسه با 40 میلیون کشته شدگان جنگ جهانی اول 60 میلیون نفر بودند.
اروپاییها گمان میکردند 2سپتامبر1945 آخرین روز جنگ در قاره آنهاست تا اینکه روز 24 همین ماه فوریه نیروهای روسیه به سمت اوکراین حرکت کردند. آیا فرض براین است که برای آنها چیزی فراتر از نزاع بین دوکشوراست؟ البته، چون وسیعترین کشور اروپایی دومین کشور از نظر مساحت قاره را بلعید. و جملهای که بیشتر برزبانها جاری شد این